Symptomen van de ziekte van Alzheimer

Het is niet altijd makkelijk om aan de hand van louter symptomen de ziekte -of het begin ervan- van Alzheimer vast te stellen. Veel van de symptomen zijn immers gelijkaardig aan die van andere aandoeningen.

Het is belangrijk om te weten dat elke patiënt anders reageert op deze ziekte. Dit maakt het moeilijk om een duidelijk afgebakende lijst met symptomen samen te stellen.

Wel maakt men een onderscheid wat de gradaties van de ziekte betreft. Zo onderscheiden we 3 specifieke vormen van Alzheimer:

  • de milde vorm
  • de eerder gebruikelijke, normale vorm
  • de ernstige variant

De symptomen zijn weliswaar niet altijd van in het beginstadium merkbaar. Veel van de symptomen sluimeren aanvankelijk en worden erger naarmate de ziekte vordert. Zo verergeren de symptomen aanhoudend gedurende een periode van 7 tot 10 jaar, uiteraard volledig afhankelijk van individu tot individu.

Milde variant

De meest milde vorm van de drie gaat meestal gepaard met het progressief achteruit gaan van de hersenfunctionaliteiten. Het deel van de hersenen dat instaat voor het geheugen en de spraak wordt vaak het eerst aangetast.

Gebruikelijke symptomen voor deze milde variant zijn:

  • verwarring
  • last van het geheugen
  • stemmingswisselingen
  • spraakproblemen
  • vergeetachtigheid

Normale variant

Tijdens dit stadium van de ziekte hebben patiënten vaak last met het herinneren van (zeer) recente gebeurtenissen. De problemen met spraak en talen verergeren in deze fase wat vaak leidt tot frustraties en depressies. In dit stadium heeft de patiënt vooral last van:
  • incontinentie
  • hallucinaties
  • repetitief gedrag
  • desillusies
  • slaapproblemen
  • obsessief gedrag

Ernstige variant

In het ergste stadium van de ziekte is de kans op waanbeelden en hallucinaties het grootst. Patiënten komen vaak verward over en zijn bijna constant gedesoriënteerd. Deze symptomen zijn niet alleen storend voor de persoon in kwestie maar vaak ook voor familie en vrienden van de patiënt. Patiënten in dit stadium zijn vaak agressief, veeleisend en achterdochtig ten opzichte van hun directe omgeving. In dit stadium van de ziekte is fulltime verzorging een echte must, aangezien patiënten hun eigen hygiëne beginnen verwaarlozen en vaak niet meer in staat zijn voor zichzelf te zorgen.