Soorten funderingen

Een fundering is een betonnen constructie die het gewicht van een gebouw opvangt. Je kan een keuze maken uit verschillende soorten funderingen, afhankelijk van de aard van het gebouw en de samenstelling van de bodem.

Fundering op staal

De zogenaamde fundering op staal is een constructie van betonnen stroken die men aanlegt op de plaatsen waar later de muren van het gebouw zullen staan. De breedte van deze stroken moet in verhouding staan tot de last die de muren zullen dragen: buitenmuren moeten bijvoorbeeld op bredere betonstroken kunnen steunen dan binnenmuren.

Deze betonnen stroken legt men gewoonlijk aan in  gleuven in de grond op een diepte van ongeveer 80 centimeter om het beton te beschermen tegen schade door vriestemperaturen. Afhankelijk van de bodemsamenstelling kan men kiezen voor stortbeton of gewapend beton.

Als men de gleuven opvult met gewapend beton, spreek je van een strokenfundering. Dit materiaal is duurder dan stortbeton, maar ook sterker. Men heeft van gewapend beton dan ook kleinere hoeveelheden nodig dan van stortbeton.

Algemene funderingsplaat

Bij het gebruik van een algemene funderingsplaat of zwevende vloerplaat bedekt men het grondoppervlak rechtstreeks met een vloerplaat van gewapend beton. Dit type fundering biedt vaak een oplossing voor percelen waar de grond pas op relatief grote diepte over voldoende draagkracht beschikt. Voor de aanleg van een algemene funderingsplaat moet de draagkracht van de grond over het gehele oppervlak van de vloer gelijk zijn. Anders zou het gebouw namelijk geleidelijk scheef kunnen zakken.

Als je kiest voor een algemene funderingsplaat, zorg dan voor een vorstrand van ongeveer 80 centimeter diep bij de buitenmuren. Deze maatregel voorkomt dat de funderingsplaat omhoog wordt gestuwd bij vrieskou door bevroren grondwater.

Men beveelt deze methode vaak aan voor gebouwen zonder kelder. Toch is het mogelijk om alsnog een kelder aan te leggen. In principe is een kelder met dezelfde afmetingen als het hele gebouw hiervoor het meest geschikt. Ook een kleinere kelder is niet uitgesloten, op voorwaarde dat de muren voldoende draagkracht bezitten.

De paal- of puttenfundering

Een paal-of puttenfundering is aangewezen bij percelen waarvan de grond pas op grote diepte voldoende draagkracht bezit. Men kiest vaak voor deze methode als men de fundering moet aanleggen op een diepte vanaf vijf meter onder het grondoppervlak. 

De paalfundering is een constructie van betonnen of houten palen die men in de grond aanlegt op punten waar het gebouw een grote druk zal uitoefenen. Bovenop deze palen komt een raster van balken in gewapend beton terecht. Bij een puttenfundering graaft men een put die men vervolgens opvult met beton.

Paal-en puttenfunderingen zijn meestal van hoogstaande kwaliteit, maar zijn tevens bijzonder prijzig. Daarom legt men dergelijke funderingen gewoonlijk aan op gronden waar geen alternatief mogelijk is, zoals drassige moerasgronden.