Behandeling hyperthyreoïdie

Een overactieve schildklier hoeft niet altijd voor vervelende symptomen te zorgen. Toch is het belangrijk steeds een behandeling te volgen, hyperthyreoïdie (of een overactieve schildklier) kan namelijk serieuze complicaties veroorzaken. Er bestaan drie verschillende manieren om hyperthyreoïdie te behandelen. Welke behandeling voor jou gepast is hangt af van je leeftijd, de oorzaak van je overactieve schildklier, de hoeveelheid schildklierhormoon in je bloed en eventuele andere medische aandoeningen.

Diagnose gesteld... wat nu?

Vanaf het moment dat je bent gediagnosticeerd met hyperthyreoïdie zal je hoogstwaarschijnlijk bètablokkers voorgeschreven krijgen in afwachting van de definitieve behandeling. Bètablokkers zorgen ervoor dat vervelende symptomen als hartkloppingen en bevende handen onderdrukt worden.

Elke behandeling heeft voor- en nadelen en houdt risico’s in. Over het algemeen zijn er twee conventionele behandelingen, een medicatiekuur en de toediening van een radioactieve jodiumpil. Enkel in extreme gevallen kan je dokter beslissen een operatie uit te voeren om een deel van de schildklier (of eventuele kwaadaardige gezwellen) te verwijderen.

Thyrostatica

Thyrostatica zijn medicijnen die de toegenomen aanmaak van het schildklierhormoon afremmen. Deze medicijnen worden vooral voorgeschreven aan patiënten die aan een lichte vorm van hyperthyreoïdie lijden. Patiënten die behandeld worden voor de ziekte van Graves krijgen als eerste behandeling ook een medicijnenkuur voorgeschreven, net als elke patiënt die jonger is dan 50 of wiens schildklier slecht een klein beetje gezwollen is.

Radioactief jodium

Ondanks de pejoratieve bijklank die de term met zich meedraagt is een radioactieve jodiumpil een veilige en efficiënte methode om hyperthyreoïdie te bestrijden. Patiënten ouder dan 50 met de ziekte van Graves komen als eerste in aanmerking voor een behandeling met radioactief jodium. Evenals patiënten die knobbeltjes op hun schildklier hebben die teveel hormonen produceren.

Omdat men de impact van radioctief jodium op een foetus niet kan inschatten wordt de behandeling niet toegepast op zwangere vrouwen, vrouwen die in een tijdspanne van zes maanden bevallen zijn en vrouwen die borstvoeding geven.

Naast de rechtstreekse behandeling van de overactieve schildklier kan men medicijnen nemen om symptomen als hartkloppingen, beven, zweten, zenuwachtigheid of uitgedroogde ogen te behandelen.

Operatie

Patiënten waarbij thyrostatica teveel bijwerkingen veroorzaakt en waarvoor een behandeling met radioactief jodium geen optie is alsook patiënten bij wie de knobbeltjes lastig zijn bij het slikken moeten geopereerd worden. Ook kwaadaardige knobbeltjes moeten verwijderd worden door middel van een operatie.